Filharmonia Kaliska ::: oficjalna strona internetowa

Sala Recepcyjna Ratusza
godz. 18:00

z cyklu: Prezydent Miasta Kalisza zaprasza

Zespół Ars Cantus:
Monika Wieczorkowska – śpiew
Radosław Pachołek – śpiew
Piotr Karpeta – śpiew
Tomasz Dobrzański – citola, flet prosty, szałamaja
Agnieszka Obst – fidel
Ewa Prawucka – pozytyw
Fryderyk Mizerski – puzon

Piotr Wilhelmi z Grudziądza – Pobożność i radości intelektu

Zespół Ars Cantus powstał w roku 2000 jako grupa wokalna związana z Wrocławskimi Kameralistami, pracująca pod kierownictwem artystycznym Tomasza Dobrzańskiego.
Tomasz Dobrzański- solista, aranżer muzycznych spektakli tanecznych i teatralnych, popularyzator muzyki dawnej. Ukończył wrocławską Akademię Muzyczną w klasie klarnetu prof. Mieczysława Stachury. Flet prosty studiował u Gabriela Garrido w Centrum Muzyki Dawnej w Genewie oraz u Michela Pigueta w Bazylei, gdzie studiował także klarnet historyczny pod kierunkiem Pierre-André Taillarda. Jako członek wielu formacji muzyki dawnej gra również na renesansowych instrumentach stroikowych oraz mandorze. Prowadzi klasę fletu prostego we wrocławskiej Akademii Muzycznej.
Ars Cantus wykonuje muzykę dawnych epok od średniowiecza, do wczesnego baroku. Istotną część repertuaru Ars Cantus stanowią muzyczne zabytki Dolnego Śląska sięgające XIV wieku, często prezentowane słuchaczom po raz pierwszy od stuleci: utwory z wrocławskich i śląskich druków muzycznych z wieków XVI i XVII, utwory z XIV i XV-wiecznych rękopisów z Wrocławia, Żagania i Zielonej Góry.
Zespół Ars Cantus występuje na licznych Festiwalach zarówno w kraju jak i za granicą, oraz koncertuje we Włoszech, Niemczech, Czechach, na Słowacji, we Francji i w Austrii. W grudniu 2004 koncert zespołu Ars Cantus był transmitowany ze Studia S1 do krajów Europejskiej Unii Radiowej. W roku 2001 na XI Festiwalu Muzyki Dawnej na Zamku Królewskim w Warszawie zespół został uhonorowany nagrodą za „największą indywidualność artystyczną w dziedzinie muzyki dawnej”. W roku 2011 na tym samym festiwalu zespół otrzymał nagrodę „dla najlepszego wykonawcy”.
W roku 2003 ukazała się płyta „Musica Rediviva z wrocławskich druków muzycznych XVI i XVII wieku”, która została uhonorowana Wrocławską Nagrodą Muzyczną roku 2003 i otrzymała nominację do nagrody „Fryderyk” 2003. Pośród wielu nagrań znalazły się: „Musica Figurata we Wrocławiu i na Śląsku w wiekach XIV i XV”, z serii „Perły muzyki polskiej” „Musica Divina z rękopisu biblioteki Krasińskich”, „Musica gratulatoria – muzyka na uroczystości weselne z wrocławskich druków muzycznych XVI i XVII wieku”. W ubiegłym roku zespół wydał płytę z programem opartym na repertuarze utworów z Kodeksu Wrocławskiego z końca XV wieku, która została nominowana do Wrocławskiej Nagrody Muzycznej za rok 2015.
Najnowszym zarejestrowanym materiałem płytowym zespołu są pieśni z rękopisu Carmina Burana, których wydanie ukaże się niebawem.

Twórczość Piotra z Grudziądza można uznać za jedyny w swym rodzaju fenomen w spuściźnie muzycznej XV-wiecznej Europy Środkowej. Na jej charakter wpłynął przede wszystkim styl muzyki wielogłosowej popularnej na tych terenach. Liczne podróże kompozytora i kontakty z różnymi środowiskami uczyniły go twórcą międzynarodowym. Jego twórczość zachowała się w rozproszonych, czasem bardzo fragmentarycznych źródłach, jednak ich duża liczba świadczy o jej dużej w owym czasie popularności.
Źródła stylistyczne muzyki Piotra z Grudziądza to, z jednej strony, konserwatywny w owym czasie, styl muzyczny uprawiany w środowiskach uniwersyteckich, z drugiej, formy i gatunki uprawiane popularnie na terenach Czech, Polski, Austrii i Niemiec. Nieobcy był także kompozytorowi styl postępowej twórczości wielogłosowej opartej na fauxbourdon. Warsztat Piotra był jednak tylko w rzadkich przypadkach nowoczesny. W jego muzyce przeważa zdecydowana konserwatywność i prostota, a za nią idąca popularność i recepcja w często prowincjonalnych środowiskach. Jest jednak świadectwem szczególnej, pozostającej poza głównymi prądami, warstwy kultury muzycznej i jako taka jest interesująca i oryginalna.
Popularność twórczości Piotra trwała długo w XVI w. a w niektórych środowiskach nawet w początkach XVII wieku. Postać Piotra z Grudziądza jest istotna dla muzycznej historii Śląska i Wrocławia. Jego twórczość doskonale wpisywała się w formy i gatunki opisane przez tzw. wrocławski traktat menzuralny z ok. 1440 r. i uprawiane powszechnie w Europie Środkowej. Zachowane u nas utwory Piotra są istotnym świadectwem uczestnictwa naszego regionu w europejskiej wspólnocie kulturowej. /Tomasz Dobrzański/

WSTĘP WOLNY ZA OKAZANIEM
BEZPŁATNEGO ZAPROSZENIA

Zaproszenia do odbioru
w KASIE Filharmonii Kaliskiej
Kalisz, Al. Wolności 2