Filharmonia Kaliska ::: oficjalna strona internetowa

30 czerwca 2019, godz. 18.00
Sala koncertowa PSM I i II st. im. H. Melcera w Kaliszu
Plac Jana Pawła II 9

Agata Kielar-Długosz - flet
Łukasz Długosz - flet

Płocka Orkiestra Symfoniczna im. Witolda Lutosławskiego
Michał Dworzyński - dyrygent

Danuta Synkiewicz - słowo o muzyce

C. M. von Weber – Uwertura do opery „Oberon”
W. Ziemowit Zych – Koncert na dwa flety i orkiestrę - Urbex Concerto
L. van Beethoven – VII Symfonia A-dur op. 92

Koncert na dwa flety i orkiestrę dla Agaty Kielar-Długosz i Łukasza Długosza będzie pierwszym projektowanym przeze mnie po kilkunastu latach utworem z towarzyszeniem dużej orkiestry. W tym czasie doskonaliłem wiedzę o instrumentach traktowanych solistycznie i w mniejszych konfiguracjach zespołowych. Dotyczy to także fletów poprzecznych, której to rodzinie instrumentów poświęciłem w ostatnich latach kilka utworów. Eksploracja możliwości brzmieniowych fletów w tym czasie zaowocowała poszerzeniem mojej poetyki kompozytorskiej i warsztatowych umiejętności w zakresie nowych technik instrumentalnych fletów. Nabyte doświadczenia chciałbym obecnie spożytkować w formie koncertu podwójnego z orkiestrą dla dwojga wspaniałych wykonawców: Agaty Kielar-Długosz oraz Łukasza Długosza, których zainteresowanie nową twórczością koncertową na flet solo i w duecie wydatnie poszerza repertuar na te instrumenty tworzony przez współczesnych kompozytorów polskich. Poza eksploracją nowych możliwości tkwiących w technice i brzmieniowości fletów chciałbym na nowo podejść do problemu brzmienia orkiestrowego jak i w kontekście nowych brzmień wszystkich instrumentów oraz faktur i ogólnej architektury barw orkiestrowych. Niebanalne znaczenie dla koncepcji formalnej utworu ma wpływ moich doświadczeń z przestrzennością muzyki, przemieszczaniem się wykonawców-solistów w czasie gry oraz poszukiwaniem nowej relacji wykonawców i publiczności w sytuacji koncertu, w przestrzeni koncertowej. Zależy mi też na ukazaniu w formie utworu obojga solistów jak i ich wspólnej relacji w rozmaitych kontekstach i barwach orkiestry, która w moim zamierzeniu będzie także bardzo elastycznym partnerem dla solistów, takim, który towarzyszyć im będzie na różne sposoby – od kameralistycznych ujęć poprzez monokolorystyczne ensemble, po wielobarwne mozaiki brzmienia orkiestry. W samym brzmieniu orkiestry zależy mi na eksploracji takich brzmień, które stanowiłyby o modernistycznym charakterze utworu, sytuując go w XXI wieku. Zamierzam skorzystać ze środków instrumentalnych w charakterystyczny sposób indywidualnie modyfikujących brzmienie. Czynnikiem uatrakcyjniającym całość koncepcji w moim przekonaniu wydaje się być także czynnik jednoczesnej obecności dwóch osobowości solistów grających na tych samych instrumentach, stanowiący podstawę do poszukiwań poszerzonej formuły relacji pomiędzy parą solistów – także w kontekście powyższych elementów przestrzennych i ruchowych, mających w łącznym powiązaniu stanowić czynnik formotwórczy całego utworu. Repertuar koncertowy stanowiący wyzwanie dla dwóch solistów w muzyce polskiej nie stanowił do niedawna zbyt szerokiego terenu repertuarowych możliwości, szczególnie w obszarze twórczości na instrumenty dęte. Mam nadzieję, że także dzięki projektowanemu utworowi na dwa flety i orkiestrę mojego autorstwa, sytuacja ta ma szansę się poprawić. Zaś forma koncertu podwójnego, mająca duży i od dawna doceniany przez publiczność walor ciekawej sytuacji wielostronnej relacji pomiędzy dwojgiem solistów i zespołem orkiestrowym, nie wyczerpała z pewnością do dziś swego potencjału innowacyjnego i edukacyjnego.

W. Z. Zych

wstęp wolny